|
|
|
||||
| HOME |
|
CoffeeShopNIEUWS |
De Groene Amsterdammer van 20-1-99
De cannabist
Nol van Schaik, cannabis-activist, dreigt binnenkort te worden uitgeleverd aan Frankrijk. Ruim negen jaar geleden werd hij daar gearresteerd voor smokkel van hasj. Hij ontsnapte. En sindsdien heeft Van Schaik heel veel goeds gedaan.
door Rob van Erkelens
VOOR DE DEUR, op de stoep, aan de singel, staat een oranje vrijheidsbeeld met kleine groene wiet-stickertjes erop. Het verwelkomt de bezoeker van de nieuwe wereld die de Willie Wortel Workshop heet, de coffeeshop van Nol van Schaik (43) te Haarlem. Een immense ruimte, ludiek maar toch smakelijk ingericht. Het tijdschrift voor blowers Highlife bezocht de Willie Wortel in het kader van de grote coffeeshoptest: 'een compleet over-the-top, psychedelisch getinte, levensgrote kijkdoos: overal de mooiste muurschilderingen, de meest spacy plafondschilderingen, een gigantische tijger van papier-maché, schitterende beelden, een aparte grow-plek voor de plantjes, allerlei zelfgemaakte kunstvoorwerpen en decorstukken, een grote bar en drie voetbaltafels, drie poolbiljarts en drie flipperkasten'. Allemaal door Nol zelf in elkaar gezet. Na het grote avontuur.
In zijn kantoor vertelt Nol van Schaik nog maar eens hoe het allemaal begon.
'Het was 13 september 1989, de verjaardag van mijn zoon. Ik werd benaderd door een Italiaanse kennis van me, die iemand zocht die kon timmeren. Hij betaalde vijftig gulden per uur: er moest een campertje verbouwd worden. Ik ben ook timmerman, dus ik was de aangewezen persoon, zei ik. Het was niet echt alleen maar verbouwen, er moest een ruimte worden gemaakt waar een paar honderd kilo hasj in kon worden gestopt.
Voor vijf ruggen doe ik het, zei ik. Ik heb in een paar dagen die camper verbouwd. Toen ging dat ding naar Marokko. Kreeg ik een paar dagen later een telefoontje uit Marokko: ze kregen het niet voor elkaar. Of ik naar Marokko kon komen om het zelf te doen. Ik had het per slot van rekening in elkaar gezet.
Ik vloog naar Marokko. Schroefde de boel open, de hasj werd erin gestopt en vervolgens weer dicht. Tweehonderd kilo. De volgende dag zou ik terugvliegen.
Er bleek een beetje ruzie te zijn tussen de verschillende organisatoren, en uiteindelijk werd ik gevraagd mee te rijden om een oogje in het zeil te houden. Een jongen en een meisje reden de camper naar Nederland, door Spanje en Frankrijk heen. Dat waren speedfreaks, die de hele dag zopen.'
'ANYWAY, IK REED dus mee. Oversteken naar Spanje, geen probleem. Heel Spanje door, geen probleem. De Franse grens. Wel een probleem. Ik was met een andere kerel voor de grens uitgestapt en had een taxi genomen. We konden niet achter in die camper blijven zitten, dat was te verdacht. We spraken af bij het eerste benzinestation na de grens.
De douane vertrouwde ons voor geen meter. Ik was doodziek, want ik had in Marokko dysenterie opgelopen. We werden gecheckt en gefouilleerd, maar niks aan het handje. We hadden niets op zak. Die douane zei dat we de eerste afslag moesten nemen naar een dorpje omdat de Spaanse taxi daar niet mocht rijden. Maar die kennis van me liet die taxi toch naar het benzinestation rijden.
Doe niet zo stom, man, zei ik. Die gasten zeiden dat we die afslag moesten nemen die we net voorbij zijn gereden. Wedden dat ze achter ons aankomen?
En inderdaad komt er zo'n Renaultje van die douane aanstuiven toen we bij het benzinestation kwamen. En die vent met wie ik was, was zo slim om zijn koffer in de camper te zetten die daar stond te wachten. Toen hadden ze het snel in de gaten.
Camper doorzocht. Allemaal gendarmes met pistolen. Wij de politiebus in gegooid, gearresteerd, onder schot gehouden. Ik zei tegen die kerel: ik gooi jou zometeen tegen die gendarme aan en dan smeer ik hem. Ik trek dit niet.
We werden meegenomen naar de grenspost. Toen een van die gasten op me afkwam met de handboeien in de aanslag gaf ik hem een kopstoot. Ik rende weg, maar er kwamen nog een paar agenten aan. Er volgde een worsteling en ik kon ontsnappen. Ik rende naar buiten, dwars door een houten schutting heen, en klom over een hek. Daarachter stonden bomen, en ik wist: als ik het bos weet te bereiken, red ik het.'
'IK BEREIKTE de bomen, maar niet het bos. Want er was geen bos. Drie meter verder was een ravijn. Daar ben ik in gedonderd. Dat is mijn redding geweest. Die gendarmes wisten dat daar een afgrond was en rekenden erop dat ik te pletter zou vallen.
Mijn grote geluk was dat ik niets had gebroken. Ik was helemaal stuk, lag compleet uit elkaar, maar niets gebroken. Dus ik kon wegkomen. Ik heb een omtrekkende beweging gemaakt en ben uiteindelijk, meer dood dan levend, naar datzelfde benzinestation toe gegaan. Ja, ik kende de weg daar niet, dus waar moest ik anders heen?
Toen het donker werd ben ik achter in een Nederlandse vrachtwagen geklommen. En 36 uur later was ik weer in Nederland. Ik woog 78 kilo. Toen ik naar Marokko vertrok was ik 96 kilo. Daarna heb ik eerst een tijdje ondergedoken gezeten.'
Zonder paspoort.
'Zonder alles. Was allemaal in Frankrijk gebleven. Die Fransen hebben toen bericht naar Nederland gestuurd. Maar toen gold het verdrag van Straatsburg nog, dus leverde Nederland geen onderdanen uit voor een kleinigheidje. Dat gebeurde alleen als je een drievoudige moord had gepleegd of iets dergelijks. De politie liet me dat ook weten. Niet officieel per brief, maar ze zeiden gewoon: je hoeft je niet druk te maken, je wordt toch niet uitgeleverd. Als ze toen de molen in werking hadden gezet en me hier in Nederland hadden berecht en gestraft, dan had ik mijn straf geaccepteerd. Ik wist dat ik fout was geweest, dus oké.'
Hoeveel zou je hebben gekregen?
'Ik weet het niet, een jaar misschien. Aan de andere kant, ik ken mensen die zijn gepakt voor twaalfhonderd kilo hasj en bij hen was het na drie maanden zitten wel genoeg geweest.'
En toen?
'Het gevolg van het niet in werking stellen van de molen was dat ik een workshop kon openen. De Willie Wortel Workshop, alhier. Die is begonnen als een gereedschapsclub, voor jongeren. Voor vijfentwintig gulden kon je hier komen maken wat je wilde. Dan zaten we hier met al die gasten, heel gezellig.
Op een dag kwam er een politieagent langs. Het toeval wilde dat we allemaal blowden. Dus die agent zei: ah, dit is een coffeeshop, want er wordt geblowd. Ik zei: nee, dit is een workshop, maar wij blowen toevallig allemaal. Maar die agent wist het zeker: we waren een coffeeshop. Toen zijn we een coffeeshop geworden. Netjes volgens de gedoogbeschikking.'
Met medewerking van de gemeente Haarlem?
'Nou ja, medewerking... We werken goed samen, maar hun ideeën zijn natuurlijk niet mijn ideeën. Ik ben jarenlang zo'n beetje elke week op het politiebureau geweest voor die coffeeshop. Als ze me hadden willen aanhouden, hadden ze dat kunnen doen. Ik heb me nooit onttrokken aan rechtsvervolging. Ik ben voortdurend zichtbaar geweest.'
IN DE JAREN na het avontuur in Frankrijk leidde Nol van Schaik zijn Willie Wortel Workshop met succes. Het werd een gerespecteerde coffeeshop - waar geen alcohol wordt geschonken. Cannabisminnend Haarlem en omstreken draagt Nol van Schaik op handen. De dreigende uitlevering heeft dan ook veel sympathisanten in beweging gezet. Ook Nol zelf laat van zich horen. De single 'Ik was een smokkelaar' zal binnenkort de hitlijsten gaan bestormen: 'Ik was een smokkelaar,/ die vrij ondoordacht,/ tweehonderd kilo hasj/ door Frankrijk heen bracht,/ het hangt van Korthals af,/ hij neemt het besluit,/ mag ik nu blijven,/ of levert hij me uit?'
Het is niet Nols eerste plaat. Toen Winnie Sorgdrager nog minister van Justitie was, nam de cannabist al 'Winnie's Wiet Wet' op, dat op de achterkant meldt: 'High, ik ben het absoluut niet eens met Winnie's Wiet Wet. Aangezien het niet mogelijk is om op een normale manier met Winnie Sorgdrager in contact te komen doe ik het maar via deze cd.'
Van Schaik is een strijder geworden, een strijder voor de goede, groene zaak. Hij schrijft columns, artikelen, geeft lezingen, doet mee aan congressen en forums, geeft voorlichting en leidt een museum. En hij is net begonnen aan een boek. Nee, een uitgever heeft hij nog niet, dat komt later wel.
Van Schaik was de initiatiefnemer van het project Mediwiet, ofwel marihuana als medicijn. Vooral mensen die lijden aan multiple sclerose hebben baat bij wiet. Het voorkomt spierspasmen. Kankerpatiënten die een chemokuur ondergaan kunnen de misselijkheid verdrijven met een blowtje of een kopje thee. Apothekers verstrekten op recept marihuana aan patiënten, voor elf gulden per gram. Dat kon goedkoper, vond Van Schaik, en de Mediwiet-coffeeshop werd geboren. Die verkocht voor zes gulden per gram, inkoopsprijs dus. Toen minister Borst de marihuanaverstrekking via artsen en apothekers plotseling stop zette, kwam de actiegroep Cannabis als Medicijn in actie. Met succes. Inmiddels heeft de minister zich positief uitgesproken over medische marihuana.
Maar wiet, cannabis, is en blijft natuurlijk ook een genotmiddel. Laten we dat niet vergeten. De schattingen wezen altijd op zo'n 700.000 cannabisgebruikers, maar onlangs publiceerde Peter Cohen, drugsonderzoeker verbonden aan de Universiteit van Amsterdam, de resultaten van een nieuw onderzoek naar druggebruik in Nederland. Tot opluchting van velen en verbazing van anderen bleken er ineens maar 323.000 blowers te zijn.
Nol van Schaik: 'Nederland telt 323.000 blowers. Ja ja. Nul procent heroïne-, 0,2 procent cocaïne- en 0,3 procent xtc-gebruik. Tuurlijk. Ik ken Peter Cohen van een congres in Denemarken. Ik zat in hetzelfde forum als hij. Hij vertelde daar aan die zaal dat er in Nederland zo en zo veel coffeeshops waren, maar dat het in Amsterdam anders lag, daar was één coffeeshop per tweehonderd inwoners. Dus ik uitrekenen... Peter, dat moet tweeduizend inwoners zijn. Er zijn geen vierduizend coffeeshops in Amsterdam. Dus hij veranderde dat cijfer. Zo gaat dat, dus.
Nul procent heroïnegebruik. Ja logisch. Weet je hoe zo'n onderzoek gaat? Ze bellen aan bij de voordeur. Vader en moeder doen open. Goedemiddag, mogen wij u wat vragen, lief gezinnetje? Ja hoor, aardige meneer, vraagt u maar. Hebben wij de laatste weken heroïne gebruikt? Nee, meneer. Ah, daar zijn de kindertjes. Dag lieve kindertjes, hoe gaat het met jullie? Goed meneer. Mooi. En, kindertjes, hebben wij de laatste weken nog heroïne gebruikt? Nee, meneer. Mooi. Dag, gezinnetje...
Heeft een junk een bel? Precies.
Ik kan niet bewijzen dat er een miljoen blowers zijn. Dat moeten de blowers zelf doen. Die moeten allemaal Peter Cohen bellen, ik heb zijn 06-nummer. Ik kan wel bewijzen dat die cijfers dubieus zijn.'
OP 8 DECEMBER 1998 deed de Hoge Raad uitspraak: Nol van Schaik mocht worden uitgeleverd. Actiegroep Cannabinol organiseerde onverwijld een protestmars. Nol liep zelf ook mee. Het wachten is nu op de beslissing van de minister. Korthals besluit volgende week of Van Schaik wordt uitgeleverd.
Het zijn spannende tijden.
'Het zijn spannende tijden, ja. Het is raar: Nederland zou me uitleveren voor de smokkel van 200 kilo hasj. Als ze de molen in werking hadden gesteld, had ik geen coffeeshop mogen openen. In de afgelopen jaren heb ik, daar kun je de boekhouding op nakijken, zeker zo'n 150 kilo verkocht hier in de shop. Dus zouden ze me uitleveren voor een hoeveelheid die ze me hier hebben laten verkopen.
De Hoge Raad heeft beslist dat ik word uitgeleverd. De minister wacht nu op bericht uit Frankrijk: krijgen we hem terug na zoveel maanden, net zoals andere Schengen-landen doen?'
Je bent in Frankrijk veroordeeld.
'Ja, tot vijf jaar. Plus zes miljoen Franse francs douaneboete. Ik heb dus net mijn museum officieel overgedragen aan de stichting, voor de zekerheid. Ik vertrouw niemand meer. Als die garantie niet afkomt, word ik niet uitgeleverd.'
Maar dan kun je Nederland niet uit?
'Nee. Want bijvoorbeeld Duitsland levert me zo uit.'
NOL VAN SCHAIK heeft eerder aangekondigd zich desnoods te verzetten als ze hem komen arresteren. Of hij dat werkelijk zal doen, weet hij nog niet helemaal zeker. Wie weet loopt het allemaal goed af. En kan hij gewoon blijven doorgaan met zijn strijd. Bijvoorbeeld om het imago van de coffeeshop te verbeteren.
Van Schaik: 'Moet je kijken. De Telegraaf van zaterdag. Van zo'n kop word ik doodziek.'
Boven een artikel over de zaak-Gorinchem staat: 'Burgemeester Gorinchem twijfelt of sluiting coffeeshop drama had kunnen voorkomen.'
'Dat bedoel ik nou, dat is stemmingmakerij. Ten eerste was het geen coffeeshop, maar een café. Dus met alcohol, en dat is een levensgroot verschil. En ten tweede is het schandalig om zo'n verband te leggen tussen die schietpartij en de coffeeshop. Zo zie je maar weer: er is nog veel te doen.'
©2011 HempCity® & MrLunk.Net
