Checkpoint uitspraak: Flater MvJ?

[cannabinol]

Werknemers coffeeshops: Deelnemers criminele organisatie?

Er was eens een coffeeshopje in Terneuzen, ver in het zuiden van Zeeland, met in de lucht een mengsel van zilte zeegeur en het vage aroma van in het nabijgelegen België gebakken frieten.

Dat coffeeshopje was een initiatief van een jonge, plaatselijke hippie, die na een bezoek aan India, alwaar hij de geheimen van hash en hookah (een waterpijp) leerde kennen, terugkeerde naar zijn geboortedorp met een flink brok hash.
Hij wilde het geheim van hash met meer mensen delen, en dus begon hij kleine stukjes van zijn brok te verkopen aan belangstellenden.
Al snel lekte het geheim uit, ook de plaatselijke veldwachter kreeg er lucht van, en de hippie werd opgepakt om hem zijn geheim te ontfutselen op het politiebureau. Nadat hij al zijn geheimen had prijsgegeven werd hij weer vrijgelaten, om vervolgens verder te gaan met de verkoop van hash, want al was het geheimzinnige er van af, hash bleef een gewild product.

De hippie werd nog een paar keer opgepakt, maar even zo vele keren kwam hij weer aan een brok hash om zijn groeiende klantenkring te bedienen, en omdat hij verder niemand kwaad deed, liet de politie hem uiteindelijk begaan. Er werd wel bij verteld dat hij ergens een vast plekje moest vinden, want op straat viel het gedoe een beetje te veel op.
De hippie maakte een dealtje met een vriend, die en cafeetje runde, hij werd in de uitspanning de huisdealer, en de politie viel hem niet meer lastig. De barbaas en de hippie werden op en gegeven moment partners, gezien de ontstane situatie een logisch gevolg.
Na een paar jaar kwam de gemeente met de boodschap dat het gebouw waarin de bar van de compagnons in gevestigd was gesloopt zou worden, maar er werd bij verteld dat er voor de hash-bar een nieuw pand geregeld zou worden. De hippie en zijn vriend waren zo slim om een advocaat in te zetten om hun belangen te behartigen, want zij hadden geen ervaring met contracten en clausules.
De advocaat deed zijn werk uitstekend en de gemeente kwam haar afspraak na, dus de hash bar verhuisde naar een nieuwe locatie. Aangezien de belangstelling voor hash, en later ook wiet, steeds groter werd, besloten de partners de bar beneden te vestigen, en de verkoop van hash ging naar de bovenverdieping.

Op die manier hadden ze eigenlijk meteen twee bedrijfjes, een bar en een zogenaamde coffeeshop, de benaming die in Nederland in zwang raakte als aanduiding voor een bar of café waar hash en wiet wordt verkocht.
Ondanks de uitbreiding bleek de vraag naar hash en wiet maar toenemen, de drukte leidde er toe dat er een nummertjes systeem werd geïnstalleerd, zodat de vele klanten beneden in de bar op hun beurt in de coffeeshop konden wachten, met een nummer display boven de bar.
Doordat ik me in 1996 ging bezig houden met het verstrekken van Mediwiet, en hiervoor naar medestanders in de diverse provincies op zoek was, kwam ik de hippie tegen in zijn coffeeshop, de hippie heet Maddy, hij kwam op skeelers naar zijn zaak, Checkpoint, de drukst bezochte coffeeshop waar ik me ooit naar binnen heb kunnen wringen.

Maddy stemde meteen in toen ik hem vroeg Mediwiet verstrekker te worden, wat zoveel betekent dat mensen met een medische verklaring en een recept bij de aangesloten coffeeshops hun wiet voor half geld konden verkrijgen. Dit was volgens ons nodig omdat cannabis niet meer via apotheken verkocht mocht worden.

Ik ben daarna nog een paar keer langs gegaan bij Checkpoint, ze hebben zelfs een keer bij ons gevoetbald tijdens ons jaarlijkse coffeeshop toernooi. De medewerkers van de coffeeshop hadden het steeds even druk, zeker met hun specifieke probleem, toen was de gulden nog geld, en werd er naast onze florijn ook betaald met Belgische franken, Duitse marken en s’zomers, als de campings volstroomden met Engelsen, ook nog in Engelse Ponden. De werkdruk was enorm, er waren dan ook voortdurend enkele werknemers overspannen thuis.

De Euro was bij Checkpoint dan ook een welkome munteenheid, wisselkoersen en de rekenmachines werden overbodig.
Maddy had altijd van die leuke prijzen op zijn hash/wiet menu, zoals fl 9, 80 voor Vikingwiet, of fl 11, 20 voor White Widow, waar anderen, ook ik, afronden naar fl 0,50 of een hele gulden. Hij verklaarde dat hij de inkoopprijs verdubbelde, en over de inkoopprijs werd onderhandeld tot op de stuiver.

De advocaat had Maddy’s zaken zo goed geregeld dat hij bij volgende verplaatsingen op een nieuwe stek terechtkwam, met medewerking van de gemeente Terneuzen. Uiteindelijk werd hij tijdelijk in een noodgebouw van containers gehuisvest, tot hij, met toestemming van alweer de gemeente, een nieuwbouw mocht laten neerzetten. Ik ben daar persoonlijk nooit geweest, maar Maddy ben ik nooit vergeten en ik bleef via internet op de hoogte van de ontwikkelingen in Terneuzen.

Vandaag was de uitspraak in de rechtszaak over de grootste coffeeshop ter wereld, en is Maddy veroordeeld tot 16 weken gevangenisstraf, gelijk aan de tijd die mijn favoriete hippie collega al achter de tralies heeft doorgebracht.

Enkele van zijn medewerkers zijn tot werkstraffen en voorwaardelijke straffen veroordeeld, als zijnde deelnemers aan een criminele organisatie. Ik vind het onbegrijpelijk dat er straffen zijn uitgedeeld, want hij is decennia gedoogd, geholpen door de gemeente en uitgemolken door de belastingsdienst. De Belastingsdienst heeft jaren achtereen miljoenen belasting ontvangen van Maddy, daaraan hadden zij ook kunnen zien dat Checkpoint meer dan 500 gram per dag verhandelde, in porties van maximaal 5 gram. Als Maddy en zijn mensen dan al veroordeeld worden, moeten de Belastingsdienst en de gemeente Terneuzen zich voor het gerecht verantwoorden voor medeplichtigheid, want zij hadden via hun gegevens al lang kunnen (laten) ingrijpen.
Het is misschien veel mensen ontschoten, maar Checkpoint had 100 mensen aan het werk, maar daar is geen krantenartikel aan besteed en geen vakbond voor opgestaan, want het zijn toch ‘maar’ cannabis dealers.

Als er 6 mensen worden ontslagen bij een kattenvoer fabriekje vallen de pers en de vakbond over elkaar heen om er schande van te spreken. Reken maar eens uit wat het kost om 100 mensen van een uitkering te voorzien, en tel daarbij op dat Maddy geen miljoenen per jaar (meer) naar de schatkist draagt, de BV Nederland heeft dus weer eens een verlies/verlies situatie gecreëerd. Triest.

Mijn personeel is nu ook bijzonder ongerust, , vooral die met kinderen, zij willen liever bij een uitzendbureau op de loonlijst, welke ze dan aan ons verhuurt, om zodoende niet als leden van een criminele organisatie te kunnen worden beschouwd!
Ik heb daar best begrip voor, maar als het zover moet komen is het gedoogbeleid failliet, en zijn wij als coffeeshopondernemers vogelvrij verklaard.

In Praag mag je trouwens sinds 1 Januari 2010 met max. 15 gram cannabis over straat, dit is niet langer strafbaar in Tsjechië, de Haarlemse politie nam twee weken geleden van een van onze klanten 3 gram in beslag, op straat.

Heeft Nederland nu een tweedehands IJzeren Gordijn om coffeeshops opgetrokken?

Nol van Schaik,
Coffeeshopondernemer.